تفاوت دوربین های مداربسته دیجیتال و آنالوگ

دوربین های آنالوگ

دوربین های قدیمی که بصورت آنالوگ بودن و کیفیت آن ها مگاپیکسلی نبود (کیفیت مشابه اولین تصاویر تلویزیون های قدیمی و اکثر آیفون های تصویری). در این رکوردرها از DVR استفاده می شد و بستر ارتباطی کابل آنالوگ کواکسیال RG59 استفاده می شد.

دوربین های AHD

بعداز مدتی تکنولوژی توسعه یافت و تصاویر مگاپیکسلی شدند و اولین دوربین های HD و ۱٫۳MP وارد بازار شدند. این ها دستگاه های ضبطی داشتند که قادر بود تصاویر دوربین های آنالوگ و مگاپیکسلی جدید را پشتیبانی کند. بعد از ارائه دستگاه های دو مگاپیکسل آن ها قادر بودن دوربین های IP تحت شبکه را نیز پشتیبانی کنند و تصاویر آن ها را پخش و ضبط کنند. دستگاه های ذخیره سازی آن ها عموماً به نام AHD-DVR نامیده شدند.

دوربین های CVI

همزمان با ارائه دوربین های AHD، دوربین های CVI عمدتاً توسط شرکت داهوا وارد بازار شدند. دوربین های CVI با کیفیت بهتر و رنگ تصویر واقعی تر و امکاناتی همچون حذف OSD منو و انتقال آن به دستگاه ضبط مخصوص خودشان به نام CVR انجام شد.

این دستگاه ها می توانستند دستگاه های آنالوگ، IP و CVI را پخش و ضبط کنند. در این روش تکنولوژی ارتباطی و رمزنگاری دیتا انجام می شد و اگر دوربین CVI را به دستگاه AHD-DVR متصل کنید تصویر آن سیاه و سفید و نصف آن مشکی می شود و گاهی پرش نیز دارد.

دوربین های IP

این دوربین ها برای خلاف دوربین های قبل که با کابل کواکسیال به رکوردرها متصل می شدند از کابل شبکه CAT5 یا CAT6 برای ارسال ولتاژ، تصویر، کنترل و … استفاده می کنند. رکوردرهای این دوربین ها NVR نام دارد. بهترین کیفیت تصویر برداری توسط این دوربین ها انجام می شود. به همین دلیل گران ترین دوربین ها عموماً IP هستند. دستگاه های ضبط NVR همانند مدل های قبل محدودیت های تعداد کانال و پهنای باند ارتباطی را دارند.

دستگاه ضبط XVR

بعداز مدتی تولید کنندگان دستگاهی را تولید کردند که بتواند تمامی دوربین های تولید شده از قدیم تا کنون را پشتیبانی کند. نام این دستگاه را XVR نامیدند.

نکات:

دستگاه های دیجیتال، دوربین های شبکه (IP) را از طریق بستر شبکه رکورد می کنند ولی بقیه دوربین ها از بستر آنالوگ برای ارسال اطلاعات استفاده می کنند.

برای همین مسئله نیز کیفیت تصاویر دوربین های آی پی بالاتر است. همچنین تمامی امکانات و ولتاژ مورد نیاز توسط کابل شبکه میسر می شود. اما در دوربین های آنالوگ بستر ارسال دیتا کابل کواکسیال است و ولتاژ مورد نیاز دستگاه از طریق کابل دو رشته ای برق تأمین می شود. اگر هم PTZ (دوربین چرخشی یا گردان) باشد نیاز به یک کابل دو یا سه رشته ای دیگر نیز می باشد تا دیتای حرکت دوربین با آن ارسال شود.(که به آن کابل کنترل هم گفته می شود).

تمامی دوربین های دیجیتال باید به سوئیچ متصل شوند (حتی المقدور سوئیچ POE) ولی دوربین های آنالوگ با فیش BNC به پورت مربوطه متصل می شوند و محدودیت پورت در دستگاه ضبط کننده وجود دارد. مثلاً دستگاه ۴ کانال، یا هشت کانال.

اما در دوربین های IP فقط پهنای باند و تعداد کانال ذخیره سازی NVR محدودیت های تعداد دوربین در شبکه هستند.